Een nieuw begin

Maandag 26 januari zet ik bij de Kathedraal van Sevilla de eerste stap op weg naar Santiago. Een half jaar terug maakte ik een lijst van mogelijkheden hoe mijn leven te vervolgen na december 2014. Een lijst van zeven: Terug naar het pad dat ik verliet of met een nooit gedurfde sprong over gevreesde diepte springen. Laat ik ze hier alle zeven noemen: 1.verder in wonen en wijken; 2.initiator in mobiliteit; 3.klussen; 4.kunst maken; 5.politiek/bestuur; 6. contemplatie en studie; of: 7.niets.

En bij dat laatste schreef ik pelgrimage. Als ontzegging van verplichtingen. Alleen bezig zijn met de kern. Zoals Rufin schrijft na een paar weken Camino: “toen ik naar Santiago vertrok, zocht ik niets, en ik heb het gevonden.” En als lang gekoesterde wens: lopen alsmaar lopen. En na het einde van een elfjarig raadslidmaatschap moet het er maar eens van komen. Geen verplichtingen en bijna volwassen kinderen. Nu of nooit.

Al langer is het schilderij De tuin der lusten fascinatie en inspiratie. Ik ondekte een man die een appel plukt. Terug naar het begin waar alles veranderde. Naakt zijn en vanuit dit open vreugdevolle zijn de wereld nieuw ingaan. Met naast hem een uil. Voor Jeroen Bosch als middeleeuwer was dat een teken van het kwaad. Voor ons een symbool van de wijsheid. Dingen die ik doe, ontdekte ik, staan vaak in het teken van nieuw beginnen. Zaken veranderen en anders willen doen. Opnieuw beginnen. Die man, dat ben ik.